Yaşantımın yaklaşık 20 yılında Kanada’da ikamet ettiğim yıllardan biridir 2007. İnsanın ülkesine dışardan gelip bakması; iki zıt hissi yaratır. Ülkemizin doğal güzellikleri ve bu güzelliklere duyulan özlemle; varolan doğal güzelliklerimizin üzerine fazlaca katma değer eklenmeden bilakis çoğunlukla zarar verildiğini gözlemekten kaynaklanan üzüntü. Kocaev bu algıyı yıkan büyülü bir ortam sunuyor. Doğanın verdiğini koruyarak, üstüne eklediği tarih saygısı, estetik kaygısı ve hizmet kalitesiyle, ortamını sessiz ve huzur dolu bir şölene dönüştürebilmiş. Relais & Chateaux ile de oluşturduğu kaliteyi taçlandırmış bir işletme. Her fırsatta zaman ayırarak, tarih profesörlerinin desteği ile restorasyonu yapılmış bu tarihi mekanda gözlerimi açmak, şiir gibi bahçesinde, badem ağaçlarının yamacından yürümek, sessiz bir köşede konuklarına göz kırpan badem kaseleri ve kırma aletlerini kullanıp, akdeniz iksirini içime çekmek istiyorum.

Deniz Başıbüyük

Bana önerilen Mehmet Ali Ağa Konağı’na giderken aklımda bir sürü soru uçuşup duruyordu. Datça’ya gidiyordum. Güzel, muhteşem manzaralı ama döne, dolaşa ilerleyen bir yoldu. Bunca yolu katettikten sonra konaklayacağım tesisi ya beğenmezsem? Eski konaklardan hep korkmuşumdur. Gıcırdayan döşeme, daracık odalar, ışığı sızdırmayan pencereler... Mehmet Ali Konağı, Datça’nın Reşadiye mahallesinde karşıma çıktı. Girişini asırlık bir çınar gölgelemişti. Kapıdan bahçeye girince şaşırıp kaldım. Sanki cennetin ortasına düşmüştüm. Rengarenk begonviller, çiçekler, ağaçlar, dalların arasında uçuşup duran kuşlar. Gördüğüm en güzel, en büyük bahçe diyebilirim. Konak bahçenin ortasında tüm haşmetiyle duruyordu. Öylesine güzel restore edilmişti ki, sanırsınız geçmiş bugüne gelmişti. Odalarda da geçmiş gelecekle buluşmuştu. Her türlü konfor mevcuttu. O günden sonra konaktan hiç çıkmak istemedim. Havuzda serinledim, hamaklarda kitap okurken uyukladım, lezzetli yemeklerle damağımı şenlendirdim. Konak artık benim en favori tatil sığınağım oldu.

MEHMET YAŞİN